ओलीको बोली
Posts
सहमतीको देउवा फर्मुला
मु लुकमा दुइ दुइ फेरा संबिधानसभा निर्वाचन भयो । अर्बौ अर्ब खर्च भयो । दलहरु बीच कत्रा मुङ्ग्री भयो । सरकारको बन्ने र भत्किने क्रममा मुलुकले छ वटा सरकार फटायो । कति बन्द भए, हड्ताल भए । कत्रा लाठीचार्ज भए । कत्रा कुटाकुट भए । कतिका नलिखुट्टा भाँचिए । अघिल्लो संबिधानको त म्यादै मात्र कति थपियो । कति पल्ट नागरिक सर्बोच्चता हरायो । कतिपल्ट फेरी फेला पर्यो । कति पटक बहुमत र प्रक्रिया भन्दै कुदियो । कतिपल्ट सहमती गर्न भन्दै भिडियो । सहमतीको नाममा बार्ता गर्न बस्दा बस्दा सारा नेताका फिलामा ठेला उठ्यो । घन्टौ पलेटी कस्दा खुट्टा निदाएर अघि सम्म कुटुँला झैँ गरि विवाद गरेको एक नेताले अर्को नेतासँग "नेताजी खै खै मेरो खुट्टामा चिमोटीदिनोस त !" भनेर भन्नु पर्यो । सहमती बनाउन पाखुरा सुर्कीँदा कतिका भर्खरै किनेको कोटको बाहुलै झिरिप भो । अर्कोलाई लोपर्दा लोपर्दा कोही नेताजीका हातमा इन्फेक्सन भएर थाईलेन्ड, सिंगापुर तथा अम्रिका सम्म गएर उपचार गर्नु पर्यो । र अहिले सम्म ब्यान्डेज बाँधेर हिड्नुपरिराछ । कतिले संबिधान बन्न नसकेकोमा बिरक्तिएर चुरोट खाँदा खाँदा केन्सर भएर
कस्तो होला ओलीको सरकार ?
दु इ दल, तिन दल, चार दल, सरकारी गठबन्धन, बिपक्षी मोर्चा, सहमती, छलफल, बिबाद जस्ता पटकपटक दोहोरिरहने एउटै कुराले वाक्क भैरहदा एउटा कुराले बडो रमाइलो दिइराछ । हुन त यो पनि नौलो हैन दोहोरिएकै कुरा हो तै पनि माघ -८ पछी ओली कामरेड प्रधानमन्त्री हुने कुरा बडा टेस परिरहेछ । होलान नहोलान बेग्लै कुरा । माघ -८ मा सम्बिधानै त आउछ भन्दै छन् भने । ओली प्रधानमन्त्री भएर आउनु के नै ठुलो कुरा होला र ? यदि आए भने कस्तो होला उनको सरकार ? पहिलो कुरो त ओली प्रधानमन्त्री भएर आए भने सपथ कसका नाममा खालान ? पहिले पहिलेका प्रधानमन्त्रीहरु ईश्वरका नाममा सपथ खान्थे । पछी गणतन्त्र आएपछिका प्रधानमन्त्रीहरु जनताका नाममा पनि सपथ खान थाले । सपथ भन्ने आफ्नो आस्था जे मा छ त्यसैमा खाने हो रे । आफुले जसलाई सबैभन्दा ठुलो देखेको छ उसैसँग खाने हो रे । यस हिसाबले ओली कामरेडले पक्कै पनि गाइजात्राको नाममा सपथ खानेछन । गाइजात्रा ठट्टाबाजहरुको आस्था हो । यसै समय देखि गाइजात्रालाई दशैँ भन्दा ठुलो धुमधामले मनाइनेछ । उनको सरकार आएसी मुलुकको शान्ती सुरक्षाको स्थिती एकदमै मजबुद हुनेछ । उनको शासनमा कोही
यसपाली नि नारायणकाजी रोए भने ?
हु न त तिनी त्यस्तो डरलाग्दा मान्छे होइनन । अनुहार र स्वभाव दुबैमा भयङ्कर देखिन्न । हिंसात्मक बिद्रोहमा पनि तिनी सामेल भएनन् । 'जनयुद्द' मा भाग पनि लिएका होइनन । तै पनि संबिधान बन्छ भनिएको समय सिमा नजिकिदै जाँदा नारायणकाजी श्रेष्ठ देख्यो कि सातो जान थालेको छ । उन त तिनी त्यस्तो संबिधान भडुँवा किसिमले नि उत्रिएका छैनन बरु प्रचण्डले आन्दोलन गर्ने कुरा गरिरहदा नि हुन्न हुन्न भन्दैछन । तैपनी तिनी देख्यो कि सातो जान्छ । डरको कारण तिनले संबिधान निर्माणमा भाँजो हाल्लान उपद्रव मच्चाउलान भन्ने पनि होइन । बरु डर तिनी रोइदेलान कि भन्ने हो । संबिधान बन्ने समयमा तिनको रुवाइ बडो घातक मानिन्छ । श्रेष्ठजीको अश्रुपात भनेको संबिधान निर्माणमा बज्रपात सरह हो । तिनको अश्रुपातले संबिधान तोकिएको समयमा नबन्ने मात्र होइन । संबिधानसभाकै रक्तपात निम्तिन्छ भन्ने कुरा अघिकै घटनाले देखाइसकेको थियो । कुरा अघिल्लो संबिधानसभाको हो । संबिधान बन्ने जेष्ठ १४ मा जेष्ठ १३ उनि रोइदिए । उनको रुवाईले दुनियाँ चकित भयो । दुनियाँ चकित हुनुको झड्काले संबिधान सभालाई हार्टयाट्याक भएछ । संबिधानसभाको भोलि