Sisakalam

एकादेशमा एउटो जंगल थियो रे । जंगलमा ऋषिको आश्रम थियो रे । ऋषिजी त्यही आश्रममा बस्नुहुन्थ्यो रे । र, आफ्ना शिष्यहरुलाई ज्ञान बाँड्नुहुन्थ्यो रे । एकदिनको कुरा हो । ऋषिजी सदाझैं आफ्ना शिष्यहरुलाई ज्ञान बाँड्दै हुनुन्थ्यो । शिष्यहरु ज्ञान निल्दै, उग्राउँदैथिए । यसै क्रममा एउटा शिष्यले फ्याट्ट सोधेछ - "गुरुवर ! अचेल हन्मानहरुको यति बिगबिगी छ कि को मान्छे को हनुमान छुट्याउनै मुस्किल छ । खास यो छुट्याउने विधि बारे शास्त्र के भन्छ ?" एकछिन त गुरु नि अक्क र बक्क भएछन् । त्यसपछि ध्यानदृष्टिले नेपालका सामाजिक सन्जालका प्रयोगकर्ताको अबलोकन पश्च्यात तेश्रो नेत्र पिलिक्क बाल्नु भएछ । र, भन्नुभएछ - "शिष्य ! के तिमीलाई हिजो नेकपाले गरेको 'केरा पार्टी' बारे थाहा छ ?" शिष्यले भने -"थाहा छ गुरुदेव !" "त्यसबारे बाबुराम भट्टराईले गरेको आलोचना थाह छ ?" "थाहा छ गुरुदेव ! लालध्वजबाजेले ट्विटरमा यो खर्च उत्पादनमुलक काममा लगाएको भए राम्रो हुन्थ्यो भनेका थिए ।" ऋषिजीले फेरि सोध्नुभएछ - "उनले गरेको बिर्यानी सम्मेलन र पत्रीकाका बख्खु बिज्ञापन बा

कसैकसैको प्रतिभा त अलौकिकै हुन्च । त्यस्ता प्रतिभाले त कस्सम — दुनियाँ चकित खान्छ । यस्तै दुनियाँ चकित ख्वाउने प्रतिभा हुन् — सर्वेन्द्र खनाल । उनको अदभूत ओलिइङ् क्षमताले संसार मात्रै होइन खुद ओलीजी नै चकित हुनु भएको छ । 'जस्तै कुरालाई नि उट्पट्याङ लयमा ढालेर हाँसो उठ्दो बनाउनु — ठट्टा गर्नु । सिरियस कुरालाई नि उखान टुक्का हालेर — खित्खितनिय बनाउन सक्ने खुबीलाई ओलिइङ भनिन्छ ।' — (समृद्धि डिक्स्नेरी पृ. २९७)