ब्रेक थ्रू !

ओलीले फोन गर्नुभो । मोदीजीले पनि उठाउनुभो । 

"हलो ।"
"नमस्ते मोदीजी !" 

ओलिजीले भन्नुभो —

 "६४ औं स्वतन्त्रता दिवसको शुभकामना । 

कुरो बुझ्नुभो त ? तपाइँलाई बधाई अनि शुभकामना छ ।”

"फेरि ओलीजी ले नै भन्नुभो — 

"भारतका जनताको थप प्रगति र समृद्धिका लागि शुभकामना ।" 

अझैपनी ओलीजी नै बोल्नुभो — 

"हामी भारतसँग अर्थपूर्ण द्विपक्षीय सहकार्यको अपेक्षा राख्दछौँ । " 

"हजुरले अघि लालकिल्लामा सम्बोधन गर्दा छिमेकलाई नविकृत प्राथमिकतामा राख्ने धारणा व्यक्त गर्नुभएको थियो नि ? यस्तो टेस पर्यो कि ? 

साँच्चै क्या फुर्ने के तपाईंलाई ।" 

यता ओलीजी दिएको दियै । उता मोदीजी चुप । 

ओलीजीलाई लाग्यो — 

"क्या दिइयो । इतिहासमा पहिलोपटक बोलेरै भारतलाई चुप बनाइयो ।" 

मुसुमुसु हाँस्नुभो र सोच्नुभो —  

"अब घण्टाकर्ण पर्वको अवसरमा दुई शब्द व्यक्त गर्दा यहि भन्न पर्छ ।" 

यति सोचेर ओलीजी फेरि फोनतिरै लाग्नुभो । 

हैन मोदीजी त अझै चुप लागेरै बस्या छन् त ! 

सोच्नु भो —  

अब एक लट अझै दिनुपर्यो - 

"कोभिड -१९ विरुद्ध हाम्रो सहकार्य नि भव्यै थियो । विशेषगरि हाम्रो सिमा व्यवस्थापन — ओहोहोहो ! नेपालले जनताको जीवन रक्षाको लागि गर्नुसम्म गर्यो । भारत सहित विश्वका बैज्ञानिकहरुले खोप पत्ता लगाउन लागिपरेको देख्दा गदगद् छु । यो भारतकै वैज्ञानिकहरुले पत्ता लगाउछन् भन्नेमा विश्वस्त छु । अझ खुद हजुर नै लाग्नुभो भने त २ दिनमै पत्ता लाग्छ । जसरी मैले बेसार पत्ता लगाएँ ।"

"कोलीजी !"
मोदीजीले भन्नुभो — 
"भारतीय स्वतन्त्रता दिवसको शुभकामना भन्नुभएको हो ?" "हो मोदीजी, हो !"
ओलीजीले भन्नुभो -
"कस्तो ठ्याक्कै पार्नुभएको ? कसरी सजिलै पत्ता लगाउनुभएको ?"

मोदीले भन्नुभो — 
"धन्यवाद कोलीजी ! खास, अघि लालकिल्लाबाट आउनेहुँदी बाटामा साइरनको आवाजले विरक्त भएर कानमा कपास खाँदेथे । झिक्नै बिर्सेछु ।"

त्यसपछि मोदिजीले कानबाट कपास झिक्नुभो ।